Κοσμώντας στιγμές θλίψης, οργισμένοι από την φρίκη της ζωής, συχνά συνειδητοποιούμε τους λόγους που υπάρχουμε.

Κάθεσαι συχνά δίπλα στο παράθυρο και σκέφτεσαι τι σημαίνει πραγματικά η αληθινή ευτυχία; Ποια είναι η ουσία της απόλυτης χαράς; Μπορεί να αναλυθεί σε μια απλοποιημένη προοπτική εμπειριών που ζούμε, ή είναι η χαρά συνώνυμη με τα χρήματα και τις υλικές πραγματικότητες; Συχνά καθίζω και περπατώ στο μονοπάτι της μνήμης, για να αγναντεύσω τις πολύτιμες στιγμές χαράς, όπου ένιωσα πραγματικά ευτυχισμένη.

Προσπαθώ να βουτήξω στον ωκεανό της αναμνηστικής μνήμης και να επιλέξω τα καλύτερα μαργαριτάρια ευτυχίας που με κάνουν να χαμογελώ. Συχνά είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις αληθινή ευτυχία ή ηρεμία στη ζωή. Η ζωή είναι το σχολείο των εμπειριών όπου τα μαθήματά της περιλαμβάνουν την αντοχή στον πόνο, την ισορροπία των συναισθημάτων, τον θυμό, τις ώρες της ευτυχίας, τους κινδύνους, και πιο σημαντικά, τη σοφία της εμπειρίας. Τα πιο σημαντικά μαθήματα μας διδάσκονται όταν αντιμετωπίζουμε τις αποτυχίες της ζωής.

Η ζωή είναι όλα για τη δημιουργία μιας ισορροπίας μεταξύ των υποσχέσεων της αιωνιότητας ευχαρίστησης και των πράξεων της υπομονής και αφοσίωσης. Για να απολαύσουμε τις στιγμές χαράς πρέπει να σκουριάσουμε στις αφιερωμένες ώρες αγώνα. Ως άνθρωποι, είναι πολύ εύκολο να παραβλέπουμε τον πλούτο που υπάρχει στη ζωή μας πιστεύοντας στην ψευδή έννοια ότι το χόρτο είναι πιο πράσινο στο άλλο άκρο. Ας σας ρωτήσω κάτι.

Θα μειώσει η χαρά των άλλων τις ογκώδεις σταγόνες αληθινής ικανοποίησης που αισθάνεσαι όταν κάνεις κάτι; Πώς μπορεί η πρόοδος των άλλων να σε εμποδίσει από το να πετύχεις αυτό που θέλεις;

Γιατί όλοι μας αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν έναν ανταγωνισμό, αντί για ένα ταξίδι; Ένα ταξίδι όπου λαμπρά μυαλά μπορούν να ταξιδέψουν μαζί και να δημιουργήσουν το καλύτερο. Ρομαντικοποιούμε την ιδέα της τελειότητας αλλά παραβλέπουμε ακόμη και τα ίχνη των ατελειών. Η εμφανής παρουσία των σημαδιών και των ατελειών κάνει έναν άνθρωπο πραγματικό. Όλοι ζούμε σε μια γενιά ανθρώπων τυφλωμένη από τον καθρέφτη της κρίσης και ανίκανη να δει την πραγματική ομορφιά της ζωής.

Ο πραγματικός πυρήνας της ζωής είναι η παρουσία της αληθινής ικανοποίησης με το ταξίδι σου. Είναι το να αγκαλιάζεις αυτό που έχεις τώρα αλλά και να εργάζεσαι προς το μέλλον. Το ταξίδι χιλίων μιλίων προς τους στόχους σου βρίσκεται στην πίστη που έχεις στον εαυτό σου. Η πίστη σε γεμίζει με ένα αίσθημα υπερηφάνειας που αναγνωρίζει από πόσο μακριά έχεις έρθει και σε ενθαρρύνει να φτάσεις στον προορισμό σου.

Όλοι είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι με ασυνήθιστες ιστορίες που συχνά παραμένουν αναφωνητές. Είναι δική μας επιλογή αν θα γίνουμε οι ιστορίες που είμαστε ή αν θα αφήσουμε τον σκοπό της ζωής μας με έναν ψίθυρο μετάνιας.

Σε εκείνους που είναι ονειροπόλοι,
για ένα όνειρο που θέλουν να είναι.
Ας σας υπενθυμίσει αυτό το άρθρο.
Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε.