Το λάδι ελιάς ή το «χρυσό υγρό», σύμφωνα με τον Όμηρο, κατά την αρχαιότητα δεν ήταν απλά μία τροφή, αλλά αποτελούσε σύμβολο υγείας και δύναμης, φάρμακο, καθώς επίσης πηγή μαγείας και θαυμασμού. Συγκεκριμένα, στην αρχαία Ελλάδα, οι αθλητές το έτριβαν σε όλο τους το σώμα, γιατί πίστευαν ότι θα τους χαρίσει δύναμη και τύχη και οι πολεμιστές μύρωναν με αυτό τα κεφάλια των ευγενών και έριχναν σταγόνες στα κόκαλα των νεκρών αγίων και των μαρτύρων, καθώς ήταν έμβλημα καθαγιασμού και αγνότητας.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το αγνό, παρθένο ελαιόλαδο είναι το πιο υγιεινό λάδι, αλλά όταν το βράζουμε χάνει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του.
Το παρθένο ελαιόλαδο περιέχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες από τα άλλα έλαια, καθώς και βιοενεργά συστατικά τα οποία συμβάλλουν στην πρόληψη του καρκίνου και άλλων ασθενειών.
Όταν όμως θερμαίνεται, η ποιότητά του μειώνεται δραστικά, καθώς κάθε είδους μαγείρεμα καταστρέφει τις φαινολικές ενώσεις.