Το σώμα μας… Μια τέλεια μηχανή; Ένα θαύμα της φύσης; Ή για πολλούς μια πηγή προβλημάτων; Κιλά που κρύβουμε κάτω από φαρδιά ρούχα. Αίσθημα ντροπής όταν φοράμε το μαγιό στην παραλία. Αιτία που χάνουμε την αυτοπεποίθησή μας στην επαφή μας με το άλλο φύλο.
Πολλοί από μας βρίσκουμε το σώμα μας απωθητικό. Θα θέλαμε να ‘ναι διαφορετικό. Αν είμαστε κοντοί, θα θέλαμε να έχουμε περισσότερο ύψος. Αν είμαστε παχουλοί, θα θέλαμε να είμαστε αδύνατοι. Θα θέλαμε να ΄χουμε σώμα σφριγηλό, καλλίγραμμο, γυμνασμένο, με δέρμα απαλό και μαυρισμένο απ’ τον ήλιο, χωρίς ψωμάκια, χαλάρωση, κυτταρίτιδα, ελιές, ραγάδες και διάφορες άλλες ατέλειες που υπάρχουν συνήθως στα κανονικά σώματα.
Δε φοβάμαι τα γερατειά του προσώπου μου, αλλά της ψυχής μου
Φαντασίωσή μας είναι να μοιάσουμε στα μοντέλα των περιοδικών και στους αστέρες της μικρής και μεγάλης οθόνης. Τους λαμπερούς αυτούς ανθρώπους που προωθεί η σόουμπιζ, οι οποίοι είναι δέσμιοι της εικόνας τους, και πληρώνουν με ψυχικό κόστος τον ψεύτικο κόσμο που υπηρετούν. Εμείς φυσικά δεν το γνωρίζουμε αυτό, γι’ αυτό θαμπωνόμαστε απ’ το γυαλιστερό περιτύλιγμα.
Και πέφτουμε με τη σειρά μας στην παγίδα της τεράστιας βιομηχανίας που έχει στηθεί γύρω απ’ την εικόνα του σώματος. Καταναλώνουμε προϊόντα αδυνατίσματος που πολλές φορές είναι κι επικίνδυνα για την υγεία μας. Ξεκινάμε εξαντλητικές για τον οργανισμό δίαιτες, δυο μήνες πριν βγούμε στην παραλία. Στερούμαστε την τροφή και πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, καταφέρνουμε και χάνουμε μερικά κιλά που αποτελούνται κυρίως από νερό.
Ο οργανισμός νιώθει απειλή και ρίχνει τον μεταβολισμό. Το αίσθημα της πείνας αυξάνεται και πέφτουμε πάλι στο φαγητό παίρνοντας τα κιλά που χάσαμε και ακόμα περισσότερα. Μετά, ακολουθούν οι ενοχές που δεν καταφέραμε να αυτοσυγκρατηθούμε, και καταλήγουμε να μισούμε ακόμα περισσότερο το σώμα μας. Κι αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να συνεχίζεται επί χρόνια.
Κι ενώ όλο το χρόνο κάνουμε καθιστική ζωή, δυο μήνες πριν βγούμε στην παραλία, ξεκινάμε κάποιο γυμναστήριο και αρχίζουμε δύσκολα προγράμματα εκγύμνασης που καταπονούν τους μυς, τους συνδέσμους και τις αρθρώσεις. Μετά από λίγο τα παρατάμε γιατί ζοριζόμαστε ή γιατί βαριόμαστε. Και αυτόν τον τρόπο ζωής τον βρίσκουμε μπροστά μας καθώς τα χρόνια περνούν. Αρχίζουν οι πόνοι στη μέση, τα γόνατα, τον αυχένα… Τρέχουμε στους γιατρούς και παίρνουμε τα παυσίπονα και τα αντιφλεγμονώδη σαν τις καραμέλες.
Κάποιοι από μας αποδεικνύονται πιο αποτελεσματικοί και καταφέρνουν να χάσουν πολλά κιλά και να τα διατηρήσουν. Αλλά και πάλι δεν νιώθουν ευτυχισμένοι. Πάντα κάτι βρίσκουν να τους ενοχλεί στο σώμα τους, άλλου είδους ατέλειες που δεν μπορούν εύκολα ν’ αλλάξουν. Κι αυτό γίνεται γιατί δεν αποδέχονται και δεν αγαπούν το σώμα τους.
Κρίση πανικού: αντιμετωπίστε την και μην νοιώθετε ντροπή
Μόνο με αποδοχή, φροντίδα και αγάπη το σώμα μας θα βελτιωθεί και θα νιώθουμε καλά μέσα του. Χρειάζεται να ξεκινήσουμε με το να συμφιλιωθούμε μ’ αυτό που είμαστε, ν’ αποδεχτούμε τις ατέλειές μας, να δεχτούμε ότι τα χρόνια περνούν και γερνάμε. Να σκεφτούμε συνειδητά ότι η μεγάλη λεκάνη, το μικρό στήθος, τα κοντά και παχουλά πόδια, τα φαρδιά οπίσθια, η κοιλίτσα είναι ο σωματότυπός μας και είναι αυτός που μας κάνει μοναδικούς και διαφορετικούς απ’ τους άλλους.
Πόσο βαρετό θα ‘ταν να ήμαστε όλοι ίδιοι, βγαλμένοι απ’ το ίδιο καλούπι. Ας σκεφτούμε πόσο όμοιους βλέπουμε τους Κινέζους. Κι αυτοί εμάς τους λευκούς… Ας αναλογιστούμε ακόμα πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε με το σώμα μας που συνήθως τα ‘χουμε δεδομένα. Περπατάμε, τρέχουμε, γεννάμε παιδιά, θηλάζουμε, παίρνουμε ευχαρίστηση και χίλια δυο άλλα που δεν εκτιμούμε παρά μόνο όταν τα χάσουμε. Πχ. αν σπάσουμε το πόδι μας και καθηλωθούμε, θα καταλάβουμε την αξία του. Ως τότε, επικεντρωνόμαστε στις ατέλειές του, και όχι στη λειτουργικότητά του.
Τι μπορούμε άλλο να κάνουμε για να φροντίσουμε το σώμα μας και μετά σιγά σιγά να το αγαπήσουμε; Το μυστικό είναι η αλλαγή να γίνει σταδιακά και όχι πιεστικά. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με μικρά βήματα. Να ενσωματώσουμε στη διατροφή μας κάποιες υγιεινές τροφές όπως ξηρούς καρπούς, φρούτα, λαχανικά, αλεύρι ολικής άλεσης, αυγά, ψάρι. Και ν’ αφαιρούμε σταδιακά τυποποιημένες τροφές που επιβαρύνουν τον οργανισμό.
Οποιαδήποτε αλλαγή στη διατροφή χρειάζεται να γίνεται με αγάπη, χωρίς πίεση ή εξαναγκασμό και προπάντων χωρίς ενοχές. Φροντίζουμε το σώμα μας όπως θα φροντίζαμε το παιδί μας. Δεν φτάνουμε στο σημείο να νιώθουμε πείνα, να στερούμαστε. Τρώμε ό,τι μας ευχαριστεί, ακόμα κι ανθυγιεινές τροφές, απλά προσέχουμε να ‘ναι πάντα με μέτρο.
Μόλις νιώσουμε κορεσμό, μπορούμε να σεβαστούμε το αίσθημα αυτό. Κι αν όχι, δεν πειράζει. Ας αποδεχτούμε τη δυσκολία μας και σιγά σιγά θα μάθουμε να σεβόμαστε το σώμα μας. Θα μάθουμε να αφουγκραζόμαστε και να συντονιζόμαστε με τις ανάγκες του. Το σώμα πάντα μας λέει πώς αισθάνεται. Αν φάμε πολύ, θα νιώσουμε φούσκωμα κι έτσι την επόμενη φορά θα φάμε λιγότερο.
Αυτή η διαδικασία, όταν γίνεται χωρίς πίεση αλλά με σεβασμό, μας βοηθά να χτίσουμε μια καλή σχέση με το σώμα μας. Αρχίζουμε να το ακούμε και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του. Η φροντίδα οδηγεί σιγά σιγά στην αγάπη.
Μπορούμε ακόμα να ξεκινήσουμε κάποιες περιπατητικές βόλτες στην εξοχή, μπάνια στη θάλασσα, ένα ευχάριστο άθλημα, ποδήλατο, κάποιο είδος άσκησης που πάνω απ’ όλα μας ευχαριστεί και δεν μας εξαντλεί, ούτε καταπονεί το σώμα μας. Το σημαντικό είναι να γίνεται αβίαστα, χωρίς να το νιώθουμε σαν υποχρέωση αλλά σαν χαρά. Σαν διέξοδο απ’ το άγχος και την καθημερινότητα.
Να φροντίζουμε να κοιμόμαστε καλά και αρκετά, ώστε να ξεκουράζουμε το σώμα και την ψυχή. Και ν’ αποφεύγουμε τους καφέδες για να αντιμετωπίσουμε την αϋπνία. Το τσιγάρο και η υπερκατανάλωση αλκοόλ είναι εξαρτήσεις καταστροφικές για τον οργανισμό μας, αλλά είναι από μόνες τους η κάθε μία ένα ολόκληρο κεφάλαιο και δεν θ’ αναφερθούμε εδώ σ’ αυτές. Η αγάπη για το σώμα και τον εαυτό μας μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπισή τους.
Όσο περισσότερο φροντίζουμε το σώμα μας, τόσο περισσότερο εκείνο ανταποκρίνεται. Θα δούμε το βάρος μας να γίνεται πιο φυσιολογικό ανάλογα πάντα με το σωματότυπό μας και όχι με τα κοινωνικά πρότυπα. Θα γίνουμε πιο ανθεκτικοί, θα ‘χουμε περισσότερη ενέργεια και θ’ αρρωσταίνουμε λιγότερο.
Το σώμα μας είναι το σπίτι της ψυχής μας. Φροντίζοντάς το, φροντίζουμε κι εκείνη. Όσο μαθαίνουμε το να αφουγκραζόμαστε και να το σεβόμαστε, τόσο πιο πολύ θ’ ανταποκρινόμαστε και στις ανάγκες της ψυχής μας. Κι έτσι, σιγά σιγά θ’ αρχίσουμε να εκπέμπουμε λάμψη γιατί η ομορφιά προέρχεται απ’ την ψυχή.
Όσο πιο όμορφα νιώθουμε μ’ αυτό που είμαστε, όση περισσότερη αποδοχή κι αγάπη έχουμε για τον εαυτό μας και το σώμα μας, τόσο περισσότερο ακτινοβολούμε. Κι έτσι, βήμα βήμα γινόμαστε αυτόφωτοι και πόλοι έλξης για τους άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν τα χρόνια περνούν. Η αποδοχή, η φροντίδα και η αγάπη είναι τα συστατικά του μαγικού φίλτρου της αέναης ομορφιάς!
